Natuurgeweld

Krachten bundelen.

Vorige week is bij ons in het dorp de bliksem op verschillende plekken ingeslagen. Gelukkig zijn er geen persoonlijke ongelukken gebeurd. Er zijn wat aardlekschakelaars gesprongen, ruiten geknapt, een enkele oude modem is ter ziele en een grote eik is omgegaan. Dit laatste was echt een knap staaltje natuurgeweld.  Het leken wel luciferhoutjes, de resten die nog overeind stonden.

Je kunt je levendig voorstellen hoeveel energie die ene lichtflits in zich had. Je zou deze energie willen vatten om er allerlei mooie positieve dingen mee te doen. Kent u dat effect? Door alle krachten in de organisatie te bundelen en een goede focus lijkt zelfs de grootste klus een peuleschil.

Uit de wind.

De wielerronde van Drenthe.

Afgelopen week kwam de wielerronde van Drenthe langs ons huis. Ik was thuis aan het werk en kon deze happening live meemaken. Dit toeval is bijna te groot om waar te zijn.
De ronde van Drenthe is een lange koers, als je wilt zelfs 140 km lang. Hij voert dwars door het mooie vlakke landschap van Midden Drenthe. Soms met beschutting van het bos maar ook vele kilometers onbeschut over kleine weggetjes langs nu nog kale akkers. Wie voorop rijdt vangt de volle wind,  "de kop erveur" zeggen ze hier. Dat houd je niet de hele rit vol. Je moet slim omgaan met je krachten en samen kom je veel verder dan alleen. Een handige aanpak is de waaiervorm. Op deze manier kunnen velen meeprofiteren van de beschutting van de kopmannen of -vrouwen. De sterkste benen dragen de grootste last. Hoe verder naar achteren hoe meer beschutting.

Weer zoiets dat we volgens mij hebben afgekeken van de natuur. De ganzen doen dit instinctief en leggen zo succesvol vele kilometers samen af naar verre voedselrijke oorden. Onderweg moedigen ze elkaar aan door veelvuldig naar elkaar te gakken. Dat hoorde ik de wielrenners trouwens ook doen.

Hebt u de laatste tijd nog mensen uit de wind gehouden en naar collega's gegakt?

De bomen en het bos.

Zie jij de bomen en het bos?

Peter Senge komt in mei naar Nederland. In 1997 maakte deze leiderschapsgoeroe grote indruk op mij met zijn boek "De vijfde discipline", een boek over systeemdenken. Alles hangt met alles samen en de kunst voor een leidinggevende is om het bos te zien maar ook door het bos heen te kijken en de bomen te zien.
Het bos als natuurlijk ecosysteem is een mooie metafoor voor een samenhangend geheel dat je niet alleen vanuit de theorie kunt begrijpen en doorgronden. Om dat te kunnen moet je zelf het bos in en al je zintuigen gebruiken. Alles samen: dieren, planten, geuren en het licht, maken het bos tot een bos en dat is echt iets anders dan een park of een rij bomen langs de weg. Het bos is een ondeelbaar geheel waar elk onderdeel zijn eigen plek en waarde heeft.
Een sterke organisatie is te vergelijken met een gezond bos, dat meer is dan een groepje prachtige bomen bij elkaar. De leidinggevende heeft als belangrijke opdracht ervoor te zorgen dat in de organisatie het bos en de bomen in hun samenhang worden gezien. Lukt dat?

Verjaar-dag

50!


In oktober ben ik 50 geworden. Dat klinkt als een hele leeftijd. Zeker als je je realiseert dat je eigen moeder dan een dochter van 50 heeft. Niet meteen een positief gevoel.
De natuur kent een heel ander referentiekader. Wijsheid en kracht worden juist toegeschreven aan levenservaring.
Bij een boom vertellen de jaarringen over zijn leeftijd en littekens over wat hij heeft meegemaakt: door storm afgewaaide takken, vergroeide spijkers en gaten van dieren die hun snavel of tanden in de boom hebben gezet. Vette jaren wisselen magere af, een toenemend aantal jaren maakt het beeld alleen maar mooier. De ontwikkeling van de boom wordt zichtbaar, hoe ouder hoe boeiender.

Mijn favoriete boom is de Kroezeboom in Fleringen, al ruim 10 keer 50 jaar oud! Als ik onder deze prachtige boom sta hoor ik de verhalen en voel ik de levenslessen. Waar vind jij wijsheid?

Invasie of innovatie?

Sneeuwuilen per schip naar Nederland.

Eind januari stond er een opmerkelijk bericht in de kranten. Een negental sneeuwuilen was per containerschip van New York naar Europa gereisd. De sneeuwuilen werden overvallen door een heftige storm en zochten een veilig heenkomen. Eenmaal op zee was er geen andere keus dan mee te varen naar een nieuwe bestemming. Toen de inmiddels hongerige uilen land in zicht kregen verlieten ze het schip op weg naar een voedzame maaltijd. Nederland sprak over een invasie van sneeuwuilen, ze werden op de Waddeneilanden en zelfs in hartje Amsterdam gesignaleerd. Volgens mij is hier sprake van een echt staaltje van innovatie. De sneeuwuil als reiziger in plaats van dwaalgast. Nederland als nieuwe leefomgeving van de sneeuwuil.
Als mens kijkend naar het verhaal van de sneeuwuilen valt mij op hoe deze dieren van de nood een deugd maken. Als leidinggevende moet ik meteen denken aan het modere fenomeen omdenken of in wat oudere managementtaal "hoe maak ik van een bedreiging een kans?".
Ook wel eens meegemaakt dat een invasie tot een innovatie leidde?

http://www.vogelbescherming.nl/actueel/nieuws/nieuwsbericht/q/ne_id/1344

Verdwalen

Verdwalen in verandering.

Als leidinggevende hebben we het allemaal wel eens meegemaakt. Je moet of wilt iets veranderen in je organisatie en begint enthousiast aan een verander-traject. Vooral bij de wat grotere en langere trajecten komt er altijd zo'n moment waarop je denkt: "het lukt niet, we gaan niet snel genoeg, niet iedereen wil mee doen". We zijn dan geneigd om meer te gaan praten en overtuigen, we gaan harder lopen en meer dingen zelf doen. Allemaal met het idee dat het dan (weer) goed komt.
Als we in de natuur verdwalen doen we dat heel anders. Een natuurlijke reactie die veel beter blijkt. We gaan stil staan, denken na over wanneer we de weg zijn kwijt geraakt, gebruiken ankerpunten en zoomen uit door hoogte op te zoeken.
Enkele jaren geleden verdwaalden wij in een groot bosachtig merengebied in Noorwegen. De routekaart kon ons niet meer helpen en de telefoon had geen bereik. Onze intuïtie en gezond verstand hebben ervoor gezorgd dat we de goede weg weer hebben gevonden.
Zou dit ook werken als je verdwaalt in een verander-traject?

Kudde of groep

Nieuw in een groep?

Af en toe halen wij het paard van een buurman op. Hij doet er zelf niet meer zoveel mee en deze lieve eigenzinnige Fjord vindt het heerlijk om alle aandacht van onze leskinderen te krijgen
( www.natuurlijkpaardleiden.nl).
Als hij na het rijden in het land bij onze andere paarden wordt gezet is het altijd weer een feest om te zien wat er dan gebeurt. Een nieuweling in de groep geeft een boel onrust. Er wordt gespeeld, uitgedaagd, gesnuffeld en gekroeld. Soms splitst de groep zich op in twee nieuwe groepen. Maar meestal is aan het einde van de middag alles uitgezocht en is er een nieuwe groep ontstaan die zich voordoet als een voorbeeldige en evenwichtige kudde die al jaren bij elkaar is.
Ook wel eens als nieuweling in een groep gekomen?
Vervang kudde eens door team....

Gung Ho!

Hoe een boek je eindeloos kan inspireren.

In de kerstvakantie gingen wij op bezoek bij een groep wilde paarden in Doornenburg. Tijdens een wandeling in het leefgebied van deze Konik-paarden ontdekten we dat er nog een andere groep dieren erg actief was in het zelfde leefgebied. Bevers!
Bij het bekijken van de producten van hun noeste arbeid moest ik denken aan het managementboek "Gung Ho". Jaren gelden alweer heb ik dit gelezen en het inspireert mij nog regelmatig. Als je als manager aan een nieuwe klus begint is het zeer de moeite waard om weer eens ter hand te nemen. Naast de eekhoorn en de gans komt ook de bever als metafoor aan bod voor het zelf willen bepalen hoe het werk gedaan wordt. Wie kent niet de bevers en de bevermentaliteit in zijn of haar organisatie?

Wu Wei

"Doen door niets doen"

Onze hond is voor mij het voorbeeld van Wu Wei; doen door niets doen.
Hij kan uren lekker lui liggen in zijn mand. Helemaal languit, als een bolletje opgerold in zijn kleinste mandje of omgekeerd op zijn rug met de poten in de lucht. Hij is altijd vrolijk, wil graag overal mee naar toe en is aandoenlijk lief. Wij zijn echt verzot op hem.
Deze Wu Wei - houding spreekt me erg aan en ik zou willen dat ik iets meer Jutter in me had. Als leidinggevende ben ik altijd zeer geneigd om alles op te willen lossen en te regelen. Helaas wordt dat niet altijd gewaardeerd. Soms is het beter om "even" niets te doen...
Het zal je verbazen wat je met niet-doen kunt doen!

Mooi hout

"Houtdraaien"

Houtdraaien is een wat vreemde hobby van mij. Als je er mee begint raak je er, voor je het weet, enorm aan verslaafd. Op een gegeven moment is het zelfs zo dat je een nog gezonde boom stiekem zou willen omhalen om er wat moois van te maken. Om er iets van te kunnen draaien moet het hout eerst rustig twee jaar drogen. Geduld dus!
Wanneer je een stuk hout gaat bewerken word je verrast door allerlei mooie kleuren en tekeningen. Aan de buitenkant zie je niet wat er allemaal te voorschijn kan komen.
Is het bij mensen ook niet zo...?

Zaaien en oogsten

"Wie zaait, zal oogsten"

Gisteren, na een middag hard werken en mooie plannen maken voor een nieuw jaar Natuurlijk Leiderschap, kregen we het over eten. De primaire levensbehoeften laten zich, zoals altijd aan het einde van de middag, horen. Tijdens het eten ging het o.a. over het weer en over eten uit de eigen moestuin. In de winter komen er vanuit de tuin andere dingen op tafel dan in de andere seizoenen. Bij het opsommen van wat dan lekkere wintergroentes zijn kwam na boerenkool en spruitjes de winterpostelein aan bod. Onze gastheer - en zeer goede kok - gaf aan dat hij dat laatste niet kon maken. Wij  keken elkaar verbaasd aan omdat hij zijn hand normaal niet omdraait voor het bereiden van allerlei bijzondere groenten. Deze avond stonden bijvoorbeeld pastinaak en granaatappels op tafel. Toen wij onze verbazing hierover uitspraken zei hij: "Ja, maar ik kan het niet klaar maken omdat ik het niet heb gezaaid....!"

Een mooie uitspraak voor leidinggevenden. Als we niet zaaien dan kunnen we ook niet oogsten. Denk zo aan het begin van een nieuw jaar eens aan wat je dit jaar zou willen zaaien EN oogsten. Dit hoeft dus niet alleen in de lente maar kan in alle seizoenen.

Natuurlijke start

Vandaag is mijn blog gevuld met mijn persoonlijke profiel.
Morgen vergadert Natuurlijk Leiderschap en maken we het programma voor 2014 af. Op de website www.natuurlijkleiderschap.nl kun je dan lezen welke plannen we hebben voor het nieuwe jaar. Het weer is goed, we kunnen een deel  van ons werk vast wel buiten doen. Het is lekker zacht voor de tijd van het jaar. Als de winter nu ineens gaat inzetten dan zal de natuur het nog best lastig krijgen. Er zitten al zeer veel knoppen aan struiken en bomen.