zondag 17 mei 2015

Ondeelbaar geheel

Ecosystemen werken! 

Van de bloemetjes en de bijtjes... in een ecosysteem is elk onderdeel belangrijk. Alles hangt met alles samen en dat is niet alleen zo in de natuur.
Het maakt niet uit of je de conciërge of de directeur bent van een school.  Een goede organisatie is als een ecosysteem. Alle medewerkers zijn belangrijk en hebben hun eigen rol, taak en verantwoordelijkheid. Als het goed werkt vormen de medewerkers samen een goed ecosysteem. Het werk dat ze doen voor de organisatie doet er toe, het werk dat ze doen is onmisbaar.

We hebben het allemaal wel eens gezegd "maak je niet druk, niemand is onmisbaar"! Het gaat niet zozeer om de persoon zelf , maar veel meer om de combinatie van het werk en de persoon die het uitvoert. Dat maakt je werk uniek en onderscheidend. Je bijdrage aan de organisatie doet er toe en je voelt je onmisbaar. Wie wil dat niet?
Het is goed om jezelf en anderen af en toe de vraag te stellen of het werk dat je doet er (nog) wel toe doet en waarom.

zondag 10 mei 2015

Uit je comfort zone.


Is de wolf terug?


Na 150 jaar was de wolf weer even terug in Nederland. Hij kwam uit Duitsland en maakte een rondje door de noordelijke provincies van ons land. Het leek alsof hij op verkenning was, op zoek naar nieuwe gebieden. Ook leiders moeten regelmatig op zoek naar nieuwe gebieden. Soms moet een leider uit zijn of haar comfort-zone om een nieuwe oplossing te vinden voor situaties waarmee hij geconfronteerd wordt. Een gedegen verkenning met een breed perspectief geeft nieuwe inzichten of bevestigt de route die hij al voor ogen had.








De wolf die ook uit beeld verdween, en die ik persoonlijk heel erg
mis, is Bor de Wolf. Een oude wijze vriend uit Fabeltjesland. Een zachtaardige wolf die in Het Praathuis een lekker kopje eikeltjeskoffie schenkt en ondertussen allerlei zaken aan de orde laat komen die spelen in zijn team. Als hij het even niet meer weet dan gaat hij naar het Enge Bos en ontdekt daar dat bijna alles problemen oplosbaar zijn als je rustig de tijd neemt om er over na te denken.









zondag 26 april 2015

Is het wat het is?

Eik of geen eik?
Afgelopen week raakte ik, al wandelend over het schoolplein, in gesprek met een collega. Alle bomen op het plein waren omgezaagd. "Zonde dat ze al die eiken hebben weggehaald, waar was dat nou voor nodig?" "Dat waren geen eiken", gaf ik aan. "Oh ja zeker wel", ketste hij terug. "Hij is anders wel hovenier", sprak een andere collega die ook aan de wandeling deelnam. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht en vertelde dat ik die ochtend een man van het bedrijf had gesproken dat de bomen had gerooid. Het zijn amberbomen en die worden niet zo oud omdat ze ondiep wortelen. Ze moesten dus weg, er komen nieuwe bomen.
Op onze werkplek aangekomen dook de collega-hovenier in zijn computer om op uit te zoeken waarom hij als kenner in de bomen toch al die jaren eiken had gezien. Het raadsel was snel opgelost. Bepaalde gecultiveerde eiken en de amberboom blijken bladeren te hebben die op elkaar lijken.
Tja, soms ziet iets er op het eerste gezicht hetzelfde uit maar als je dieper kijkt, dan kan het wel eens heel anders zijn. Een discussie is zo in het leven geroepen als we  niet goed genoeg kijken. Ook leerde ik dat dingen een bepaalde houdbaarheid hebben en dat het dan niet erg is om zeden te vervangen door iets nieuws.




Een dwaas ziet niet dezelfde boom die een wijze ziet.
William Blake

zondag 5 april 2015

Naar elkaar toe buigen.

Fuseren….

Fuseren is meestal een lastig en intensief proces. Je moet het samen willen en de meerwaarde er van inzien. Ook in de natuur wordt gefuseerd, daar gaat het ogenschijnlijk vanzelf; meestal is het een groeizaam proces van jaren.
Fuserende partijen moeten naar elkaar toe willen buigen om uiteindelijk met elkaar te kunnen vergroeien. Door het verbinden van de individuele krachten creëer je samen nieuwe mogelijkheden. Dit gaat meestal niet vanzelf, daarvoor is expertise, tijd en flexibiliteit nodig.
Onderstaande groene tunnel (berceau) kun je vinden bij Kasteel het Nijenhuis in Heino.