zondag 26 april 2015

Is het wat het is?

Eik of geen eik?
Afgelopen week raakte ik, al wandelend over het schoolplein, in gesprek met een collega. Alle bomen op het plein waren omgezaagd. "Zonde dat ze al die eiken hebben weggehaald, waar was dat nou voor nodig?" "Dat waren geen eiken", gaf ik aan. "Oh ja zeker wel", ketste hij terug. "Hij is anders wel hovenier", sprak een andere collega die ook aan de wandeling deelnam. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht en vertelde dat ik die ochtend een man van het bedrijf had gesproken dat de bomen had gerooid. Het zijn amberbomen en die worden niet zo oud omdat ze ondiep wortelen. Ze moesten dus weg, er komen nieuwe bomen.
Op onze werkplek aangekomen dook de collega-hovenier in zijn computer om op uit te zoeken waarom hij als kenner in de bomen toch al die jaren eiken had gezien. Het raadsel was snel opgelost. Bepaalde gecultiveerde eiken en de amberboom blijken bladeren te hebben die op elkaar lijken.
Tja, soms ziet iets er op het eerste gezicht hetzelfde uit maar als je dieper kijkt, dan kan het wel eens heel anders zijn. Een discussie is zo in het leven geroepen als we  niet goed genoeg kijken. Ook leerde ik dat dingen een bepaalde houdbaarheid hebben en dat het dan niet erg is om zeden te vervangen door iets nieuws.




Een dwaas ziet niet dezelfde boom die een wijze ziet.
William Blake

zondag 5 april 2015

Naar elkaar toe buigen.

Fuseren….

Fuseren is meestal een lastig en intensief proces. Je moet het samen willen en de meerwaarde er van inzien. Ook in de natuur wordt gefuseerd, daar gaat het ogenschijnlijk vanzelf; meestal is het een groeizaam proces van jaren.
Fuserende partijen moeten naar elkaar toe willen buigen om uiteindelijk met elkaar te kunnen vergroeien. Door het verbinden van de individuele krachten creƫer je samen nieuwe mogelijkheden. Dit gaat meestal niet vanzelf, daarvoor is expertise, tijd en flexibiliteit nodig.
Onderstaande groene tunnel (berceau) kun je vinden bij Kasteel het Nijenhuis in Heino.