Verjaar-dag

50!


In oktober ben ik 50 geworden. Dat klinkt als een hele leeftijd. Zeker als je je realiseert dat je eigen moeder dan een dochter van 50 heeft. Niet meteen een positief gevoel.
De natuur kent een heel ander referentiekader. Wijsheid en kracht worden juist toegeschreven aan levenservaring.
Bij een boom vertellen de jaarringen over zijn leeftijd en littekens over wat hij heeft meegemaakt: door storm afgewaaide takken, vergroeide spijkers en gaten van dieren die hun snavel of tanden in de boom hebben gezet. Vette jaren wisselen magere af, een toenemend aantal jaren maakt het beeld alleen maar mooier. De ontwikkeling van de boom wordt zichtbaar, hoe ouder hoe boeiender.

Mijn favoriete boom is de Kroezeboom in Fleringen, al ruim 10 keer 50 jaar oud! Als ik onder deze prachtige boom sta hoor ik de verhalen en voel ik de levenslessen. Waar vind jij wijsheid?

Invasie of innovatie?

Sneeuwuilen per schip naar Nederland.

Eind januari stond er een opmerkelijk bericht in de kranten. Een negental sneeuwuilen was per containerschip van New York naar Europa gereisd. De sneeuwuilen werden overvallen door een heftige storm en zochten een veilig heenkomen. Eenmaal op zee was er geen andere keus dan mee te varen naar een nieuwe bestemming. Toen de inmiddels hongerige uilen land in zicht kregen verlieten ze het schip op weg naar een voedzame maaltijd. Nederland sprak over een invasie van sneeuwuilen, ze werden op de Waddeneilanden en zelfs in hartje Amsterdam gesignaleerd. Volgens mij is hier sprake van een echt staaltje van innovatie. De sneeuwuil als reiziger in plaats van dwaalgast. Nederland als nieuwe leefomgeving van de sneeuwuil.
Als mens kijkend naar het verhaal van de sneeuwuilen valt mij op hoe deze dieren van de nood een deugd maken. Als leidinggevende moet ik meteen denken aan het modere fenomeen omdenken of in wat oudere managementtaal "hoe maak ik van een bedreiging een kans?".
Ook wel eens meegemaakt dat een invasie tot een innovatie leidde?

http://www.vogelbescherming.nl/actueel/nieuws/nieuwsbericht/q/ne_id/1344

Verdwalen

Verdwalen in verandering.

Als leidinggevende hebben we het allemaal wel eens meegemaakt. Je moet of wilt iets veranderen in je organisatie en begint enthousiast aan een verander-traject. Vooral bij de wat grotere en langere trajecten komt er altijd zo'n moment waarop je denkt: "het lukt niet, we gaan niet snel genoeg, niet iedereen wil mee doen". We zijn dan geneigd om meer te gaan praten en overtuigen, we gaan harder lopen en meer dingen zelf doen. Allemaal met het idee dat het dan (weer) goed komt.
Als we in de natuur verdwalen doen we dat heel anders. Een natuurlijke reactie die veel beter blijkt. We gaan stil staan, denken na over wanneer we de weg zijn kwijt geraakt, gebruiken ankerpunten en zoomen uit door hoogte op te zoeken.
Enkele jaren geleden verdwaalden wij in een groot bosachtig merengebied in Noorwegen. De routekaart kon ons niet meer helpen en de telefoon had geen bereik. Onze intuïtie en gezond verstand hebben ervoor gezorgd dat we de goede weg weer hebben gevonden.
Zou dit ook werken als je verdwaalt in een verander-traject?